Zonder veel verwachtingen rijd ik op vrijdagavond met al mijn spullen in de achterbak op de A58 richting Brabant. Ik heb het niet zo op met van die kleine putjes waar je in het weekend in de rij moet staan om je bivvy neer te kunnen zetten……. Maar toch het proberen waard. Zeker omdat ik met mijn vismaten Walter en Paul het afgelopen halve jaar om de week een half emmertje boillies verspreid heb gevoerd. Naar ons idee een tactiek die op dit water niet eerder in deze mate is toegepast. Veelal vissen de locals met single hook en is het aanleggen van voerplekken al helemaal uit den boze.

Walter en Paul hebben het druk en komen morgen in de loop van de dag. Aan mij de eer om vannacht die put zonder hen dan maar leeg te vissen…….. Zoals verwacht staan er al drie bivvy’s rond het water en de stek die ik in gedachten had wordt afgeschermd door de lijnen van een mede-karperaar. Ik kies voor een stek op de windkant wat dichterbij de auto. Dat is voor het sjouwen ook weer een voordeel.
Eén hengel leg ik links wat dichter onder de kant. Met mijn microcat en de RF15 van Fishfun heb ik een plek gevonden waar weinig wier staat. Ik heb thuis wat maïs en zaden gekookt en dit gaat in grote voerballen bij mijn haakaas. Hoezo, geen voerplek aanleggen?? De tweede hengel gaat recht vooruit, dicht tegen een steiger die in het midden van de put onder water ligt. De baitrunner zet ik uit voorzorg nagenoeg dicht.
 

Onder het genot van een bakje koffie praat ik nog wat met mijn buurman en rond een uur of twaalf duik ik mijn slaapzak in. Koud zal ik het vannacht niet krijgen, want het kwik staat nog op +20°C. Dat blijft even wennen voor eind april. Om half twee schiet ik verbaasd overeind. Eén van mijn MX-en geeft eerst een paar piepen en gaat dan over in een volle fluiter. Even later sta ik met een kromme hengel in mijn handen. Dit kan niet waar zijn, ik zit nog geen vijf uur aan het water en dit is beslist geen klein visje. Een volle run naar rechts. Mijn slib wordt weer eens goed getest. Onder de kant duikt hij in het wier. Ik houd vol druk en vlak voor mijn net kantelt hij. Direct het net eronder en hoppa!!! Als ik even later nog zo gespannen als een boog het net omhoog wil lichten is mijn verbazing kompleet.

Binnen het uur heb ik nog drie zeelten gevangen. Ik was er voor gewaarschuwd door mijn buurman…… Daarna blijft het weer stil. Overdag wordt er sowieso nooit veel gevangen op dit water.
Om twaalf uur komt Walter en met een grote glimlach op mijn gezicht ga ik op de foto. Voor mij is deze sessie al geslaagd. Paul komt een paar uur later. Hij heeft zijn Anatec voerboot meegenomen waar hij net de inbouwversie van de RF15 van Fish Fun op heeft gemonteerd. Het werkt perfect.
In de loop van de dag zijn er nog twee vissers bij gekomen, wat het totaal brengt op zes bivvy’s. De linkse hengel verplaats ik naar rechts onder de kant, omdat daar nog geen lijnen in het water liggen. We gaan de nacht in zonder één piepje. Alleen Maaike , de dochter van Paul vangt dan nog een mooie zeelt.

Ik lig in diepe rust als ik weer wreed gewekt word door één van mijn piepers. Het is de hengel die ik heb verplaatst, een goede keuze dus… Ook deze vis voelt goed aan. Tijdens het drillen bedenk ik me dat dit beet nummer drie is in nog geen 48 uur. Dit gaat al mijn verwachtingen te boven.

Na een stevige dril schept Walter een mooie 20+ spiegel. We zakken hem en duiken weer de slaapzak in. Om een uur of acht drinken we met z’n drieën een bak koffie en ga ik wederom op de foto. Dit is echt pure luxe voor mij. Meestal ben ik niet degene die de vissen vangt.Voorvoeren op een dressuurput? Het lijkt resultaat te hebben. Ondanks deze twee mooie vissen blijf ik toch meer een liefhebber van stille watertjes waar je alleen aan de kant van de natuur kunt genieten. Maar een 30+ vis op zijn tijd is ook niet onaardig…….

Marcel Reinhoudt.